Instalacja Ubuntu Server 12.04 LTS

Pobranie obrazu i przygotowanie nośnika instalacyjnego

Z podanego adresu: http://releases.ubuntu.com/12.04 pobieramy obraz iso płyty instalacyjnej, przy czym zalecana jest wersja 64-bitowa (AMD64). Wypalamy na płycie DVD lub przygotowujemy bootowalny klucz USB.

Instalacja

Po uruchomieniu komputera instalacja przebiega w następujących krokach (por. zrzuty z instalacji):

1. Wybór języka, wybranie opcji "Instalacja Ubuntu Server" i potwierdzenie chęci instalacji mimo nieukończonego tłumaczenia instalatora.
2. Wybór lokalizacji ("Polska") oraz układu klawiatury (pomijamy wykrywanie, wybieramy kraj i układ "Polski").
3. Wskazanie podstawowego interfejsu sieciowego, czyli karty sieciowej podłączonej do internetu, oraz podanie nazwy serwera. Nazwy wykrytych kart warto zanotować.
4. Utworzenie konta użytkownika: podanie pełnej nazwy, loginu oraz dwukrotnie hasła (najlepiej minimum 8-znakowego).
5. Odmówienie szyfrowania katalogu domowego.
6. Ustawienia strefy czasowej: zatwierdzenie domyślnie wybranej strefy "Europe/Warsaw".
7. Przygotowania partycji (zobacz niżej) i zapisanie zmian na dysku.
8. Zainstalowanie pakietów na twardym dysku.
9. Wprowadzenie danych ewentualnego serwera proxy (zazwyczaj po prostu przechodzimy dalej).
10. Określenia sposobu aktualizacji. Najlepiej zatwierdzić wybór domyślny, czyli "Brak aktualizacji automatycznych".
11. Wybór zestawów (ról) oprogramowania serwerowego. Wybieramy tylko "OpenSSH Server".
12. Zainstalowanie boot menedżera GRUB. Potwierdzamy propozycję zainstalowania w MBR (master boot record) - najprościej i najlepiej.
13. Ponowne uruchomienie komputera.

Cały proces prześledzić warto na zrzutach.

Przygotowanie dysku

Z powyższych kroków najtrudniejsze niewątpliwie jest przygotowanie dysku, czyli podział na partycje. Przede wszystkim na instalację serwera Ubuntu najlepiej przeznaczyć cały dysk o pojemności np. 160 GB lub większej. Wszystko zależy od tego, z jakich usług będziemy chcieli korzystać. Jeżeli mamy do dyspozycji dwa dyski, drugi możemy przeznaczyć na katalog /srv, w którym można umieścić zasoby Samby, serwera www czy cache proxy.

Podczas instalacji na początku jako sposób parycjonowania można wybrać opcję "Przewodnik - cały dysk". Po wskazaniu dysku instalator zaproponuje usunięcie wszelkich istniejących partycji i - na podstawie rozmiaru dysku - utworzenie co najmniej jednej partycji podstawowej dla katalogu głównego (/) oraz co najmniej jednej partycji logicznej na przestrzeń wymiany (swap). Tak czy inaczej w oknie podglądu układ warto przejrzeć i dostosować.

Po wybraniu partycji mamy możliwość usunięcia jej, określenia systemu plików, wskazania katalogu montowania, określenia etykiery czy ustawienia flagi rozruchu. Jeżeli usuniemy jakąś partycję możemy utworzyć nową podająć jej rozmiar w MB. Warto rozważyć utworzenie partycji dla następujących katalogów (zob. zrzut poniżej):

• katalog główny / - partycja podstawowa, wystarczy 10 GB, partycję można ustawić flagę rozruchu
• przestrzeń wymiany swap - partycja podstawowa, 2 razy ilość dostępnej pamięci w serwerze
• /home - partycja logiczna, jeżeli chcielibyśmy korzystać z udostępnianych przez NFS katalogów domowych użytkowników, to jak najwięcej z pozostałego po podziale miejsca, w przeciwnym razie wystarczy np. 20 GB
• /tmp - partycja logiczna, pliki tymczasowe, wystarczy np. 6 GB
• /var - partycja logiczna, logi systemowe, wystarczy np. 6 GB w omawianych tu zastosowaniach (!)
• /srv - partycja logiczna, np. 80-100 GB, katalog cache proxy, ogólnodostępne zasoby sieciowe (samba, ftp, serwer www)

Oczywiście podane rozmiary są dobrane dla stosunkowo niedużego dysku (ok. 200 GB) i małej bądź średniej sieci (kilkadziesiąt maszyn), powinny więc proporcjonalnie zostać dostosowane. Ponadto są dopasowane do przedstawionej dalej konfiguracji serwera szkolnego. W praktyce konfiguracja na jednym dysku 160 GB bez problemu wystarcza do obsługi pracowni komputerowej (15 jednostek), natomiast konfiguracja dwóch dysków 500 GB + 200 GB działa jako serwer dostępowy dla szkolnej sieci składającej się z 80 jednostek bardzo dobrze i w zasadzie jest nadmiarowa. Generlanie od czegoś trzeba wyjść, żeby po obserwacji obciążenia serwera dokonać korekt.

Jeżeli partycja /srv miałaby się znaleźć na drugim dysku, można ją utworzyć i zamontować po zainstalowaniu systemu.