Bł. ks. Antoni Rewera
Męczennik za Prawdomówność
Urodził się 6 stycznia 1869 roku w Samborcu koło Sandomierza. Jego rodzicami byli Wawrzyniec Rewera i Rozalia z domu Sapielak.
Początkowo uczył się w domu rodzinnym, następnie w czteroletnim Gimnazjum w Sandomierzu. W maju 1884 roku został przyjęty do Seminarium Duchownego w Sandomierzu, które ukończył w 1889 roku. W tym samym roku rozpoczął dalsze studia w Akademii Duchownej w Petersburgu, które ukończył w 1893 roku ze stopniem magistra teologii.
Święcenia kapłańskie przyjął 2 lipca 1893 roku z rąk biskupa Antoniego Sotkiewicza w Katedrze sandomierskiej. Pracował jako wikariusz parafii katedralnej, a 1894 roku został powołany na stanowisko profesora Seminarium Duchownego w Sandomierzu. Wykładał Pismo Święte, teologię moralną, archeologię i historię Kościoła. Był wicerektorem i ojcem duchowym alumnów.
W dziesiątym roku kapłaństwa (1903) został kanonikiem honorowym Sandomierskiej Kapituły Katedralnej, przechodząc w niej kolejne stopnie aż do godności prałata dziekana. Wybrany przez Kapitułę na urząd wikariusza aktualnego, pełnił obowiązki proboszcza Katedry do marca 1934 roku - do czasu przeniesienia parafii z Katedry do kościoła św. Józefa w Sandomierzu. Był proboszczem tej parafii przez 8 lat.
W przekonaniu księży i wiernych ks. Rewera był kapłanem niezwykłym, cechowała go głęboka wiara i nieprzeciętna gorliwość duszpasterska. Był współorganizatorem i długoletnim prezesem spółdzielni "Pomoc Bratnia", kierował Związkiem Katolickim i Stowarzyszeniem Rzemieślników Chrześcijańskich. Oddziaływał na środowisko zarówno żywym słowem, jak i artykułami pisanymi do "Przeglądu Katolickiego", "Gazety Radomskiej", "Dzwonka Częstochowskiego", "Kroniki Diecezji Sandomierskiej".
Szczególnym rysem duchowości ks. prałata Rewery było wielkie umiłowanie św. Franciszka z Asyżu. Zaowocowało ono troską księdza o tercjarstwo oraz założeniem Zgromadzenia Córek św. Franciszka Serafickiego. Kanonicza erekcja III Zakonu św. Franciszka w Sandomierzu odbyła się 20 czerwca 1921 roku. Ksiądz Rewera napisał dla niego konstytucje oparte na III Regule Zakonu Franciszkanów, następnie złożono je 4 października 1939 roku w Kurii Biskupiej do zatwierdzenia.
18 marca 1942 roku ksiądz Antoni Rewera został aresztowany przez gestapo i umieszczony w więzieniu na Zamku sandomierskim. Zapytany w czasie przesłuchania, czy czytał podziemne gazetki, odpowiedział twierdząco. Później niektórzy współwięźniowie wyrażali zdziwienie z powodu przyznania się księdza do czynu, za który groziło wywiezienie do obozu koncentracyjnego. Ksiądz Rewera odpowiedział: "Przecież nie mogłem kłamać". Mimo obietnic gestapowców, że zwolnią go z więzienia, jeżeli powie, od kogo dostawał podziemną prasę, nikogo nie zadenuncjował. W sandomierskim Zamku - więzieniu - spowiadał cały czas, podtrzymując współwięźniów na duchu. Po upływie dwóch tygodni przewieziono go wraz z innymi więźniami do Oświęcimia. Otrzymał numer obozowy 27458. W dniach 3-5 czerwca w transporcie duchownych został przewieziony do Dachau, gdzie otrzymał nowy numer 30304. Zmarł 1 października 1942 roku, a jego zwłoki spalono trzy dni później w obozowym krematorium.
Po wojnie 20 marca 1949 roku w kościele św. Józefa w Sandomierzu odbyło się poświęcenie pamiątkowej tablicy upamiętniającej ks. Antoniego Rewery. Także jedna z ulic Sandomierza została nazwana jego imieniem. 13 czerwca 1999 roku został beatyfikowany przez Ojca Świętego Jana Pawła II.
