Jerzy Zalewski
Urodził się 28 stycznia 1901 roku. Jego rodzicami byli Janina z Neymarków - córka powstańca 1863 r. i Jan Zalewski, właściciel majątku Zalesie pod Sandomierzem.
Ucząc się w Gimnazjum sandomierskim, działał jako harcerz w drużynach szkolnych. Był dowódcą oddziałów POW na terenie Sandomierza i Gerlachowa. W 1920 r. został żołnierzem armii polskiej.
Ukończył studia rolnicze w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie i przez rok (1929) pracował w Sandomierskim Sejmiku Powiatowym. Potem otrzymał pracę w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym w Kościelcu koło Poznania. Awansował i już jako dyrektor podjął pracę w Zakładzie Rolniczym pod Krakowem. Ostatecznie objął funkcję naczelnika wydziału, potem dyrektora departamentu w Ministerstwie Rolnictwa w Warszawie.
W czasie pobytu w Sandomierzu działał aktywnie w wiejskich kołach młodzieżowych ZMW RP "Wici".
W okresie okupacji powrócił do rodziny w Zalesiu. Działał w Batalionach Chłopskich. Był kierownikiem Wydziału Rolnego Delegatury Stronnictwa Ludowego w Centralnym Ruchu Ludowym. Pełnił też funkcję wiceministra rolnictwa w delegaturze rządu londyńskiego. W 1944 roku w Świniarach zorganizował 2-dniowy kurs ideowo-polityczny dla dwustu osób ruchu oporu: LZK, BCh, SL "Roch", "Jędrusie" i AK, na którym był prelegentem z ramienia Delegatury RP. W domu jego matki był punkt kontaktowy i odbywały się odprawy ludowców przez cały okres okupacji.
W lutym 1944 roku wracając ze spotkania organizacji ciężko się zaziębił, zaś następnego dnia z wysoką gorączką pojechał na spotkanie konspiracyjne do Warszawy. Po powrocie wywiązało się ciężkie, ropne zapalenie, w wyniku którego zmarł 3 marca 1944 roku.
Prof. dr hab. Marian Zdyb
Urodził się 8 grudnia 1951 roku w Sandomierzu w rodzinie chłopskiej. Ojciec Zygmunt i matka Czesława zajmowali się rolnictwem. Ukończył I LO w Sandomierzu, gdzie uczył się w latach 1967-1971. Odbył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji UMCS w Lublinie w latach 1971-1975, a w roku 1975 rozpoczął pracę naukową w Instytucie Prawa Publicznego i Administracji Wydziału Prawa. Obowiązki te łączy od 1991 roku z pracą na Wydziale Prawa Kanonicznego i Świeckiego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie w latach 1993-1996 był także prodziekanem i członkiem Senatu Akademickiego KUL oraz kierownikiem Katedry Nauki Administracji i Prawa Administracyjnego. Stopień naukowy doktora praw uzyskał w 1983 roku na podstawie rozprawy "Administracyjno-prawna pozycja teatrów w Polsce", a doktora habilitowanego w 1991 roku (praca habilitacyjna "Prawny interes jednostki w sferze materialnego prawa administracyjnego. Studium teoretyczno-prawne"). Tytuł naukowy profesora nauk prawnych otrzymał z rąk Prezydenta RP w roku 1996. Był członkiem Rady Naukowej "The Review of Comparative Law" oraz innych pism naukowych, kuratorem "Vade-Mecum".
Na jego dorobek naukowy składa się ponad 20 książek oraz 100 innych opracowań naukowych. Utrzymuje szerokie kontakty z ośrodkami naukowymi w wielu państwach europejskich oraz w USA i Kanadzie. W roku 1999 wizytował m.in. American University w Waszyngtonie, State Uniwersity w New Jersey, George Washington University w Waszyngtonie, Columbia University w Nowym Jorku. Był ekspertem sejmowym i senackim.
Prowadzi wykłady, seminaria magisterskie i doktorskie z publicznego prawa gospodarczego na Wydziale Prawa Kanonicznego i Świeckiego w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i na Wydziale Prawa i Administracji UMCS w Lublinie.
W latach 1996-1997 pełnił funkcję sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego. W listopadzie 1997 roku Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wybrał go Sędzią Trybunału Konstytucyjnego w Warszawie na dziewięcioletnią kadencję (najmłodszy sędzia TK).
Do czasu powołania na stanowiska sędziowskie prowadził działalność publiczną. Działał w strukturach podziemnych NSZZ "Solidarność". Był przewodniczącym Zarządu Regionu Lubelszczyzna oraz członkiem ZG ZChN, a także przewodniczącym Lubelskiej Federacji Centroprawicy. Działa w katolickich organizacjach, m.in. w Stowarzyszeniu Polskich Prawników Katolickich. Obecnie działalności politycznej nie prowadzi.
Największą jego pasją pozanaukową jest fotografika oraz sport. W wolnych chwilach zajmuje się działalnością literacką (proza poetycka, poezja). Uprawia różne formy turystyki.
Ks. bp Marian Kazimierz Zimałek
Urodził się 9 maja 1931 roku w Makowie koło Radomia. Nauki początkowe pobierał w szkole podstawowej w rodzinnej wiosce, a następnie w sąsiednim Małęczynie. Uczęszczał do Gimnazjum Ogólnokształcącego im. Jana Kochanowskiego w Radomiu, a następnie do Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej Stopnia Licealnego w Sandomierzu, gdzie otrzymał świadectwo dojrzałości w 1950 roku. Studia filozoficzno-teologiczne odbył w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu (1950-1955), a prawnicze w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1955-1959), zakończone doktoratem z prawa kanonicznego.
Święcenia kapłańskie przyjął 29 maja 1955 roku w Katedrze sandomierskiej z rąk bpa Jana Kantego Lorka. Pracę duszpasterską rozpoczął jako wikariusz parafii Opieki Najświętszej Maryi Panny w Radomiu. Pełnił funkcje: notariusza Sądu Biskupiego w Sandomierzu (1959-1968), prefekta młodzieży sandomierskich szkół średnich i pomaturalnych (1959-1972), dyrektora Wydziału Duszpasterskiego Kurii Diecezjalnej (1968-1973), rektora kościoła św. Ducha i kapelana szpitala sandomierskiego (1968-1973); członka rady kapłańskiej i kolegium konsultorów diecezji sandomierskiej (1971-1981), sandomiersko-radomskiej (1981-1992), sandomierskiej (1992). Od roku 1972 jest profesorem sandomierskiego Seminarium Duchownego. W latach 1973-1976 był jego wicerektorem, a w latach 1976-1987 rektorem. Był także egzaminatorem i sędzią prosynodalnym (1974-1987), konsultorem Trybunału Prymasowskiego (1983-1987), a od 1976 roku kanonikiem Kapituły Katedralnej Sandomierskiej. Od 1987 był prałatem scholastykiem, a w latach 1991-1992 jej dziekanem. 29 kwietnia 1987 roku papież Jan Paweł II wyniósł go do godności biskupiej (stolica tytularna Isola) i ustanowił biskupem pomocniczym sandomiersko-radomskim, od 1992 roku sandomierskim. Sakrę biskupią przyjął 8 maja 1987 roku w Konkatedrze radomskiej z rąk księdza kardynała Józefa Glempa, Prymasa Polski. Za hasło posługiwania pasterskiego wybrał słowa: "Spem alere" - "Ożywiać nadzieję". W diecezji pełni funkcje wikariusza generalnego, a w Konferencji Episkopatu Polski jest członkiem Komisji do Spraw Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego oraz Rady Prawnej. Jest autorem artykułów z zakresu prawa kanonicznego, historii duszpasterstwa oraz biogramów w "Polskim Słowniku Biograficznym", w "Słowniku polskich teologów katolickich", w słowniku "Polscy kanoniści". Pracuje w komitecie redakcyjnym "Studiów Sandomierskich" (1981-1992) i w Towarzystwie Naukowym Sandomierskim.
Zmarł 12 listopada 2008 r.
